بیانات بزرگان درباره علامه سیّد ابوالحسن حافظیان و آثار ایشان

دکتر فتوت نصیری سواد کوهی (قاضی، شاعر، نویسنده، محقق و استاد دانشگاه):

«لوح در نزد ارباب علوم غریبه و خفیه، جدولی است که در آن اسماء خاص به حروف یا عدد یا ذوالکتابه «به حروف و اعداد هر دو» به گونه‌ای تنظیم می‌گردد که مجموع اعداد افقی و عمودی و مورب هر ستون به عددی معین وفق دهد. یعنی اگر از هر طرف و از هر ستون اعداد خانه‌ها جمع گردد نتیجه حاصله مساوی است و آن لوح «موفق» است. بنابراین تنظیم چنین لوحی با خانه‌های زیاد که واجد اسماء حسنا و صفات علیا و اعداد جزئی مربوط به اسم موفق باشد، کاری بس مشکل است که به جز امداد غیبی و افاضات الهی کسی را قدرت تنظیم آن نیست. هر لوح در صورت تنظیم طبق قاعده توسط استاد صاحب نَفَس و وفق خانه‌ها، آثاری دارد که در محل خود می‌باید بحث شود و در این وادی جای سخن بسیار است. اما لوح تنظیمی توسط استاد حافظیان رحمه الله علیه در رابطه با انسان کامل حضرت خاتمی مرتبت محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم است که در قالب جدول 25×25 خانه تنظیم شده است. لوح محفوظ در نوع خود بی‌نظیر بوده و محتوای آن نشان می‌دهد که افاضات ربّانیه و عنایات سبّوحیه بر قلب پاک این عارف پاک‌باخته تابیدن گرفت و رشحات قلم او طی سال‌ها ریاضات شرعیه به صورت اثری بدیع این‌گونه در منظر و مرئی قرار گرفت. خداوند سبحان او را با اجداد طاهرینش محشور فرماید».

پروفسور احمد غنی خسروی (استاد و رئیس بخش فارسی دانشگاه هرات):

اگر عرفان، شناسایی خویشتنِ خویش و درکِ رسیدن به حقیقتِ کلّ، یعنی خدای واحد و یگانه است؛ این همان نعمت و ودیعه‌ی بزرگ الهی است که مرحوم استاد سیّد ابوالحسن حافظیان (ره) در اوان جوانی به دست آورد و تا آخر عمر به پیشرفت و طیّ مراحل عالیّه آن کوشید تا آن‌که دعوت حق را لبیک گفت و در بارگاه ملکوتی حضرت ثامن الائمه علی بن موسی الرضا علیه السلام آرام گرفت. او از جمله کسانی است که نه انسان روزگار خود و نه مرد روزگار ماست، او انسان و مرد زمان و عصری است که ممکن است تکامل بشر و علوّ انسانیّت گاه گاهی در طول تاریخ بشری بتواند همانند و نظیر او را بیابد. مردانی چون حافظیان (ره) را کسانی توانند شناخت که از حجّت کمال ذات و صفات به پایه‌ی بلند آنان نزدیک شده، در علم بی‌چون و چرای ایشان اشرافی داشته باشند؛ چه می‌دانیم که بی حصول جنسیت شناخت و معرفت راستین، عارف و در کلّ انسان به حصولی دست نمی‌یابد و به شناختی نمی‌پیوندد.

پرفسور قمر غفار (ریاست دانشگاه زبان و ادب فارسی دهلی نو):

«در هند دو شخصیت تأثیر گذار ایرانی وجود دارد: اول سید علی همدانی که تقریباً 90 درصد اهالی کشمیر را مسلمان کرد و شخص دیگر هم سید ابوالحسن حافظیان که با کردار و رفتار خویش و بدون هر گونه تبلیغ مستقیم اسلام را معرفی می‌کرد. به نظرم آنقدر که در کشمیر علامه حافظیان شناخته شده است در ایران اینطور نیست و دولت ایران باید در این مورد اقدام کند و مکان خاصی را برای زنده بودن همیشگی یاد ایشان در نظر بگیرد و در جهت شناساندن شخصیت ایشان بیشتر تلاش کند.»

استاد مرتضی عطایی خراسانی (نویسنده، مدرس حوزه و دانشگاه):

سهم و نقش دانشمندان و عالمان اسلامی – ایرانی در بسط و گسترش عرفان اسلامی و ارتباط آن با علوم الهی و اسلامی بر کسی پوشیده نیست و اگر امروز عرفان اسلامی جایگاهی در جهان معاصر دارد همه را مدیون دانشمندان دینی و عالمان ربّانی است؛ که از این میان بایستی به عالم ربّانی و عارف بالله علّامه سیّد ابوالحسن حافظیان (ره) اشاره داشت. وی که فقیهی اصولی، و محدّثی اخباری، و حکیمی الهی، و فیلسوفی منطقی، و مهندسی ریاضی، طبیبی حکیم و واعظی عامل و متکلّمی زبردست و دارای فنون نادره و استاد علوم غریبه، ذوقی سرشار با ادبیاتی منحصر بفرد، قریحه‌ای سیال و علومی ژرف دارد؛ او که با دو اثر گرانبهایش «لوح محفوظ» و «جُنة الاسماء» که در جهان معاصر بی بدیل و کم نظیر است، جاودانگی و جامعیّت خود را به یادگار گذاشته است، و در حقیقت «لوح محفوظ» او اثر و نتیجه عرفان عملی و عبادت‌ها و ریاضت‌های شرعی و تکلیفی او بوده است که امروزه باقی و جاودانه شده، از روشندلانی است که سخت به تلاش و جد ّ و جهد پرداخته و از چشمه فیض الهی بهره‌ها برده و نهایت استفاده را نموده و هم اینکه راه علم و سرچشمه را یافته «منبع وحی قرآن و علوم اهل بیت علیهم السلام»، «احادیث و روایات» و هم از علماء و دانشمندان هم عصر خود خوب تلمّذ و شاگردی نموده، و در این راستا به کشف و شهودهایی رسیده که برای بعضی میسور نبوده، و او به حقیقت‌هایی ناب از جنس هستی وصول پیدا کرده و با سیر و سلوک شرعی، لوح محفوظ را به رشته تحریر در آورده و حتی در مورد استخراج اسماء خود فرموده‌اند: «البته این اسماء مؤثر و موجب توجه به ذات یکتا، عبادت و پرستش خدا و باعث توسل به قادر بی همتا و خواست امور و حوائج از ذات الهی جلّ و علا می‌باشد.». لوح محفوظ رشحه ای و ذرّه ای از اعجاز قرآن است که قطره ای از آن بر ذهن و دل علامه حافظیان (ره) چکیده و شامل هر کس نمی‌شود و شایستگی و ظرفیت می‌خواهد. مصحف روی و حدیث لبت از یاد ببرد، هرچه خواندیم و دیگر بر سر تکرار شدیم، هرچه دادند به ما از دیگری بهتر بود، تا سزاوار سرا پرده اسرار شدیم. من معتقدم بایستی هزار سال دیگر بر اسلام بگذرد تا شخصیتی مثل علامه حافظیان (ره) بیاید و تربیت شود، اثرماندگار او یعنی لوح محفوظ را فرهیختگان، عالمان و دانش پژوهان آینده کشف خواهند نمود. و شاید به رمز و رازهای اعداد و حروف و حقیقت مکنون آن پی برند، و آنگاه خواهند فهمید که علامه حافظیان (ره) مردی بر فراز زمان‌ها بوده است و ما امروز با درکی ناقص از ایشان هنوز اندر خم یک کوچه ایم.

استاد فرزانه یاور زاده (شاعر معاصر، استاد زبان و ادبیّات فارسی):

آن چه از نوشتارهای صاحب‌نظران بر می‌آید «لوح محفوظ»، «کتاب مکنون» و «اُمّ الکتاب» هر سه، یک حقیقت را می‌رساند که لُبّ آن حقیقتی است که مقدّرات انسان‌ها در آنجا ضبط و ثبت شده‌است و آن در نزد پروردگار عظیم‌الشأن محفوظ بوده و پوشیده از همگان است؛ یعنی همان علم بی‌پایان پروردگار است. حضرت علی (ع) در خطبة البیان، خود را وجه الله، لوح محفوظ، کتاب مبین، قرآن ناطق، نباء عظیم، صراط مستقیم و … نام برده‌است. لوح محفوظ که مفهوم ارباب علوم خفیّه و غریبه است از جدولی تشکیل می‌شود که در آن اسمای خاصّ به حروف یا عدد یا هر دو تنظیم شده که مجموعه اعداد افقی و عمودی و مورّب هر ستون به عدد معینی می‌رسد. یعنی اگر اعداد خانه‌ها از ستون افقی یا عمودی یا مورّب با هم جمع شوند؛ نتیجه حاصله مساوی است. بنابراین تنظیم چنین لوحی امداد غیبی و افاضات الهی می‌خواهد. باید بر سر جدول‌های استاد حافظیان (ره) با دقّت نظر نشست و به عدم توانایی خود در تطبیق اعداد و حروف یا حروف و اعداد پی برد و از توان استاد شگفت‌زده شد. این اثر اعجاب‌انگیز را استاد در فضای ریاضت‌طلبی خود در کشمیر به وجود آورد. لازم به تکرار است که برای انجام این امر نخست اراده و همّت لازم است و شوق و حوصله را نیز دخالت دادن واجب … باید به حساب جمّل مسلط بود و باور داشت که فقط با الهامات غیبی می‌توان به چنین مهمی دست یافت. حوصله شوق ‌انگیز استاد در تطبیق حروف به عدد، شگفت‌انگیز است. مثلا به حساب جمّل از 110 بتوان چند مورد استخراج نمود؛ زیرا هر واژه علی (ع) به حساب جمل 110 می‌شود ولی هر 110 می‌تواند جز علی ترکیبات و اژه‌های دیگر را به دست آورد، حقا که این کرامت فاضلانه، خدادادی و لدنی است!

دکتر نسرین فقیه ملک مرزبان (عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا سلام الله علیها):

زبان و ادراک علامه حافظیان (قدس الله روحه العزیز)؛ زبان گنجینه‌ای است برای ادراک و دریافت مقوله‌ها و مجموعه‌های عینی.  ماحصل دیدار و شنیدار و اندیشۀ انسان، در گسترۀ مفاهیم ذهنی او فرود می‌آید. بر این پایه؛ ابزار تفکر نیز بر این مفاهیم استوارند. به تعبیری نویسنده از یکسو با چارچوب فکری نظام مند و از سوی دیگر با زبان منظم و ساختارمند، میان ذهن خود و ذهن خواننده پلی ساخته و مفاهیم را منتقل می‌کند. حوزه‌هایی نیز که در اندیشه و ذهن نویسنده و مخاطب شکل گرفته اند، در بیشتر موارد انتزاعی هستند. اما در حقیقت این زبان است که  ساختار مفهومی گوینده را منتقل می‌کند و بنیان ساخت مفاهیم عینی را ایجاد می‌کند. انسان‌های بزرگی چون علامه حافظیان، وقتی با سلوک و ریاضت‌های گوناگون بر تعلیم و تربیت نفس خویش می‌کوشند چنان بلوغی را تحصیل می‌کنند که گاهی در الفاظ و مقوله‌های مفهومی رایج نمی‌گنجند و زبانی را اختیار می‌نمایند که به جای غموض و تعقید به سادگی پناه می‌برند با این تفاوت که این سادگی پس از پیچیدگی حاصل شده است نه قبل از آن. پختگی روح عرفایی از این دست بر دلالت‌ها و قراردادهای زبانی غالب می‌شود و از الفاظ و نشانه‌ها معانی ثانویه استخراج می‌کند. درک علامه از اعداد و الفاظ و اشکال و اوفاق با درک عوام تفاوتی آشکار دارد. او از روابط عدد یک تا عدد پنج و از گروه‌های پنج تایی و مخمس‌ها به اسماء الهی و القاب رسول اکرم (ص) می‌رسد. و با ششصد و بیست و پنج خانه  از الفاظ و اعداد به لوح محفوظی دست می‌یابد که گویی گوشه‌ای از رازهای تکوین الهی و روابط صناعت قدسی را در نظامی متعین کشف کرده است. نگاه علامه نه به زبان و حروف و عدد که بر کل هستی چنان عمیق و شاهد و کاشف است که مخاطب پس از آشنایی با این زبان بر دیدگاه خود شک می‌کند و از غفلت‌های دیرین خود آگاه می‌شود. شناخت مخاطب بر علامه وقتی کاملتر می‌شود که حوزه‌های معانی و مفاهیم پشت  صورت حروف و اعداد ساده را دریابد.

دکتر حکیمه دبیران (عضو هیات علمی و استاد دانشگاه):

با توجه به اینكه سخن از بزرگداشت علّامه حافظیان صاحب كرامات عدیده براساس ریاضات شرعیه، عارف وارسته و متخلّق به اخلاق حسنه و مؤلّف شریف آثار ارزنده‌ای چون «لوح محفوظ» و «جنّه الاسماء» است، تداعی نظرات مولانا جلال الدّین، اینجانب را به ذكر نكته‌هایی چند از مثنوی معنوی رهنمون گردید تا همدلی و همفكری این دو عارف بزرگوار – اگرچه پس ازقرن‌ها- در شناخت ارزش والای رموز و حقایقی چون لوح محفوظ تبیین گردد. بی مناسبت نیست اگر بگوییم دعای شفا یافتگان محضر بی ریای علّامه سید ابوالحسن حافظیان، مایه فتح و فتوحی گشت تا احوال واقعی طبیبان الهی را كه به اذن خدا در بهبود بیماران ظاهری و باطنی كه از آنها دعای خیر طلب می‌كردند، توجّه و تصرّفی داشته اند، از زبان مولانا بازگو كنیم. با اذعان به اینكه علاوه بر اعتمادی كه به قول علّامه محمّدرضا حكیمی و دیگر دوستان مرحوم حافظیان درباره قدرت و تأثیر توجّه ایشان به افراد داشتم، تشرّف به «مقام حافظیان» در صوفی پوره‌ كشمیر و استماع گفتار صادقانه و خالصانه شاهدان واقعی احوال و رفتار آن بزرگوار و اهتمام ایشان بر ادامه توسّل به وی بر باورم افزود و حیرتم را بیشتر و همّتم در تدبّر و تحقیق در این امر را مضاعف نمود. مولانا در وصف طبیبان الهی چنین می‌فرماید:

ما طبیبانیم شاگردان حق * بحر قلزم دید ما را فَانفَلق

آن طبیبان طبیعت دیگرند * كه به دل از راهِ نبضی بنگرند

ما به دل بی واسطه خوش بنگریم * كز فراست ما به عالی منظریم

ما طبیبان فِعالیم و مقال * ملهِم ما پرتو نور جلال

دست مزدی می نخواهیم از كسی * دست مزد ما رسد از مقدسی

چون طبیبان را نگه دارید دل * خود ببینید و شوید از خود خجل

این طبیبان را به جان بنده شوید * تا به مشك و عنبر آكنده شوید

(مثنوی دفتر سوم بیت 2700 به بعد)

دکتر فرزانه اعظم لطفی (عضو هیات علمی دانشکده زبانها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران):

آری چه بسیارند مفاخر ایران زمین که از لوح محفوظ شعرها سروده‌اند، عارفان و با عارف منشان گفته‌اند و شنیده‌اند از لوح محفوظ، اما بزرگ مرد ادب و عرفان علامه سید ابوالحسن حافظیان، لوح محفوظ را بر روح و روان و دل و عقل خویش نگاشت و شاعران با شعر لوح محفوظ  را نگاشتند و علامه با روح و معجزه الهی آن را به رشته تحریر درآورد. کجایند محرمان امروز که راز دل علامه را دریابند و حقیقت را دریابند، این ریاضت کار هر کس نیست، علامه به دنبال محرمان دل می‌گردد، باشد که از محرمان اسرار دل او باشیم. محرمی کو که به او راز دل ابزار کنم، دری از شهر حقیقت برویش باز کنم.