به مناسبت دومین سالگرد ارتحال علامه محمدرضا حکیمی

💠حکیمی اصیل

علامه #محمدرضاحکیمی، فرزانه ای حکیم بود که حکمت را در گستره بیکران عرفان، تجربه کرده بود. جنس تجربه او در انقسامهای منطقی و احتجاج های انتزاعی متوقف نشده بود.

پدیدارشناختی تجربه او، مَقسم های بدیعی را در ژرفنای درون آدمی باز میکند و فصول زیستن را با تعین های جدید معنا میکند. بخش اعظمی از این تجربه های زیسته او در پرتو آموختن های شائقانه و فکورانه و پیوسته او از گنجینه های ناب عرفان چون مرحوم #علامه_سیدابوالحسن_حافظیان، استاد مسلم علوم غریبه و خفیه بوده است.

محمدرضا حکیمی در غروب شب های قیرگون امتناع و استنکاف، از سپیده دم آراسته به خورشید مغرب نه تنها سخن گفت بلکه در همراه شدن روزها با سوزها، پاک ماندن را جلا داد.

حکیمی، اصیل بود و ناب، دور از تذبذبهای روزگار نوین که سالوس را با زرق و برق های تدلیس تا آستان جانان پیش میبرند. حکیمی از دکان زنی و دکان فروشی غالب در روزگار ما سخت رویگردان بود و در هیاهوی بازارهای مکاره، نغمه سلام را با جان و دل و کلام زمزمه میکرد.

نوشتاری از جناب دکتر سیدمحسن فاطمی به مناسبت سالگرد ارتحال ایشان

https://t.me/hafeziyan